برای اینکه یک سامانه تهویه مناسب برای پارکینگ های بسته و زیر زمینی طراحی شود لازم است که ابتدا نرخ تهویه مناسب تعیین شود. برای تعیین نرخ تهویه کافی برای پارکینگ ها دو عامل را باید در نظر گرفت. : تعداد خودرو هایی که کار می کنند و مقدار ذرات منتشر شده از اتومبیل در هوا. در این مقاله با در نظر گرفتن عواملی مختلفی که در تهویه پارکینگ های زیر زمینی موثر هستند ضمن بررسی این عوامل ، یک روش طراحی برای تعیین نرخ تهویه مناسب ارئه شده است. همپنین نشان داده است که نرخ تهویه واقعی استفاده شده در پارکینگ های بسته به صورت قابل توجهی پایین تر از نرخ های پیش نهادی توسط استانداردها است. استفاده از نرخ تهویه به دست آمده از این روش موجب کاهش ظرفیت سامانه تهویه و به تبع آن کاهش هزینه های اولیه سامانه خواهد شد.
تعیین نرخ تهویه
برای مشخص کردن نرخ تهویه کافی برای پارکینگها، دو عامل به طور کامل باید در نظر گرفته شوند. تعداد اتومبیل های که روشن می باشند و مقدار پخش آیالنده ها توسط این خودرو ها.
تعداد اتومبیل های روشن بستگی به نوع ساختمان دارد که پارکینگ مورد نظر به آن سرویس می دهد و ممکن است از ۳% کل خودرو ها در فروشگاه ها تا ۲۰% کل خودرو ها در استادیوم ورزشی تغییر کند . انتشار CO به خصوصیات مجزای هر خودرو بستگی دارد وتابع عامل های مثل عمر ماشین ،قدرت موتور و سطح تعمیر و نگه داری ماشین است.
استاندارد شماره ANSI/ASHRAE62-1989 با عنوان ((تهویه جهت کیفیت قابل قبول هوای داخل)) نرخ ثابت را برای پارکینگ های بسته ۷٫۶۲ lit/s.m2 ،۱٫۵ CFM/ft2 از مساحت ناخالص کف تعیین کرده است. بنابر این جریان تهویه در حدود ۱۱ تعویض هوا در ساعت (ACH) برای پارکینگی با ۲٫۵متر (۸فوت) ارتفاع سقف مورد نیاز است . با این وجود بعضی از دستور العمل های قانونی نرخ تعویض هوا را ۴تا ۶ تعویض هوا در ساعت معین کرده اند.
علاوه بر این در مواقعی که مقدار تهویه بر اساس کنترل منوکسید کربن انجام می شود بعضی دستورالعمل ها برای کاهش توان مصرفی دمنده ها اجازه می دهند نرخ تهویه تغییر کند یا کاهش یابد. بدین صورت که توسط یک سامانه پایش که به صورت شبکه با تجهیزات مکانیکی خروجی در ارتباط باشد بتوانیم بطور پیوسته CO راکنترل کنیم و توسط این سامانه هشدار دهنده تمرکز آن را هدایت کنیم.
سطح قابل قبول غلظت آلاینده ها به طور قابل توجه از یک مجموعه قوانین به مجموعه دیگر تغییر می کند . یک اجماع نظر در مورد سطح قابل قبول آلودگی برای پارکینگ های بسته مورد نیاز است .
متاسفانه استاندارد ۶۲-۱۹۸۹ بحث کنترل تهویه به وسیله پایش آلودگی برای گاراژ های بسته مورد توجه قرار نداده است . بنابراین در این مقاله به این موضوع به صورت گسترده تری پرداخته می شود
مقررات تهویه
جدول ۱ خلاصه ای از کد های موجود و استاندارد ها را برای تهویه پارکینگ های بسته در آمریکا و چند کشور دیگر را نشان می دهد . همان طوری که در جدول ۱ نشان داده شده است ، محدوده قرار داشتن در معرض CO بین مقررات موجود در آمریکا و سایر کشور ها یکسان نیست . با این حال دستورالعمل ها میزانی برای خطر قرار گرفتن در معرض CO را در پارکینگ معرفی می کنند . محدودیت ۲۵PPM برای در معرض CO قرار گرفتن در دراز مدت تقریبا بین کدها و استاندارد های جدول شماره۱ مشترک است. نرخ تهویه مورد نیاز پیشنهادی توسط ASHARE و سایر کدها مستقل از مشخصات پارکینگ است و پارامترهای مختلفی را که ممکن است بر روی کیفیت هوا ی داخلی تاثیر بگذارند . مثل نرخ تولید و انتشار سطح قابل قبول آلاینده را در نظر نمی گیرد.
یک روش طراحی جدید نیاز است که نرخ تهویه مورد نیاز برای محدوده گسترده از پارکینگ ها را تعیین کند . این روش طراحی باید انعطاف پذیر باشد و نه تنها با محدودیت های قرار گرفتن در معرض CO که به وسیله استاندارد ها تعریف می شوند تطابق داشته باشد ، بلکه با تغییرات میزان انتشار آلاینده ها از موتور وسایل نقلیه مطابقت کند.
۲-۲- در این مقاله از نتایج یک آزمایش که در آمریکا انجام شده است برای بررسی و به دست آوردن روش طراحی استفاده شده است . حوزه اندازه گیری برای مشخصات ۷ پارکینگ امتحان شده است . مقادیر تعویض هوا با استفاده از تکنیک گاز رد یاب اندازه گیری شده اند . ابتدا گاز ردیاب (SF 6) مستقیما یا از میان دمنده های تغذیه به داخل ساختمان تزیق مشود . سپس غلظت گاز رسام با استفاده از دستگاه پر تابل کروماتوگراف گازی جاذب الکترون پایش و اندازه گیری شده است .
جدول ۲ تعدادی از نتایج گرفته شده در خلال آزمایش برای ۷ پارکینگ گفته شده را خلاصه کرده است . مقادیر ACH، بیانگر نرخ تعویض هوا در ساختمان است که با استفاده از تکنولوژی گاز رد یاب اندازه گیری شده است و مقادیر L/S.M2(CFM/FT2) نرخ تهویه کل را معرفی می کند.
در جدول ۲ ،MAX و متوسط تمرکز CO اندازه گیری شده در طول روز برای توصیف کیفیت هوای داخل پارکینگ های آزمایش شده آمده است. همانطور که در جدول ۲ نشان داده شده است . نرخ های تهویه همه موارد زیر (( ۷٫۶۲ lit/s.m2))است که توسط استاندارد ۱۹۸۹-۶۲ پیشنهاد داده شده است ولی سطح CO در تمام پارکینگ ها هرگز از ۳۵PPM تجاوز نمی کند .
تنها پارکینگی که نرخ تهویه آن نزدیک به ۷٫۶۲ lit/s.m2 است ، گاراژ E است که به یک مرکز خرید بزرگ در طول روز بسیار مورد استفاده قرار می گیرد ، سرویس می دهد.
توجه شود که همه پارکینگ ها بجز پارکینگ B به طور پیوسته تهویه می شوند . در پارکینگ B از سنسور های CO برای کنترل عمل فن ها تغزیه می شود
از مطالعاتی که انجام شد نتایج زیر به دست آمد:
مقدار آلاینده ها در تمام پارکینگ های بسته ای که مورد بررسی قرارگرفته اند ، کمتر از مقداری بود که در سخت گیرانه ترین مقررات ،مجاز شناخته شده بود (به عبارت دیگر غلظت منواکسیدکربن در طول ۸ ساعت اندازه گیری کمتر از ppm ۲۵ بود.
- نرخ تهویه واقعی که برای پارکینگ های مورد بررسی انجام می گرفت بسیار کمتر از پیشنهادی بود که توسط استاندارد ۱۹۸۹-۶۲ داده شده است) (۶۲ lit/s.m2
- در هر نقطه که کنترل میزان تهویه بطور خودکار متناسب با نیاز انجام گرفته بود کیفیت هوای داخل در حد قابل قبولی بود.
- عامل های مهمی که بر کارایی سامانه تهویه در برقراری سطح co )یا (NOx قابل قبول در پارکینگ های بسته تاثیر می گذارند عبارتند ازمکان دمنده های تغذیه و تخلیه، الگوی کشش ترافیک و تردد خودروها، تعداد ماشین های در حال حرکت و مدت زمانی که هر خودرو در پارکینگ حرکت می کند.
هر طراحی کاربردی برای معین کردن تهویه مورد نیاز برای پارکینگ های بسته باید در برابر این عامل ها مسئول باشد.
از نتایج مطالعه شده واضح است که نرخ جریان تهویه تعیین شده در استاندارد ۱۹۸۹-۶۲ برای پارکینگ های بسته منسوخ شده است.
برای اینکه غلظت آلاینده ها در پارکینگ ها در حد قابل قبولی باشد که توسط مراجع ذی صلاح بهداشتی تعیین شده .لازم است که دستوالعمل های طراحی جدیدی تهیه شود تا میزان انرژی مصرفی دمنده نیز بیش از حد نباشد . این دستورالعمل باید تغییرات عواملی مانند الگوی تردد خودروها مدت زمان حرکت خودرو ها در پارکینگ و تعداد خودرو های در حال تردد را به حساب اورد.
آخرین دیدگاهها